در پی کاهش ذخیره آب سد سپیدرود،این معضل در ابتدای فصل زراعی کشاورزان گیلانی را آشفته خاطر کرده است.
در استانی مانند گیلان کشت آبی جزء اصلی ترین عوامل تولید غذاست که اجرای شبکه های اصلی و فرعی آبیاری و نیز زهکشی اراضی پایین دست سدها از برنامه های مهم برای مدیریت بهینه مصرف آب در بخش کشاورزی به شمار می رود.
سد سپیدرود بعنوان شاهرگ حیاتی آب گیلان اگرچه دهها سال بی دغدغه آب بخش زیادی از شالیزارهای گیلان را تامین کرده اما کاهش تدریجی توان ذخیره سازی این سد در کنار افزایش پلکانی مصرف آب کشاورزی باعث شده این سازه دیگر به تنهایی قادر به تامین نیازمندی های استان نباشد.
ظرفیت اسمی سد سپیدرود یک میلیارد و ۹۰۰ میلیون مترمکعب است که این ظرفیت امروز به دلیل رسوب گذاری های مداوم رودخانه های متصله و همچنین عدم لایروبی به موقع،بسیار کمتر از رقم اعلام شده است.
با این وجود سد سپیدرود که مهمترین سازه تامین آب در گیلان و یکی از بزرگترین سدهای مخزنی ایران است هم اکنون حدود۷۰ درصد از آب مورد نیاز شالیزارهای استان را تامین می کند.
از آنجائیکه بیش از نیمی از وسعت دشت جلگه ای استان، شالیزار و بیش از نیمی از خانوارهای گیلانی با کشت محصول استراتژیک برنج امرارمعاش می کنند می توان به ابعاد گسترده و پیامد ناشی از بحران کم آبی و خشکسالی و همچنین اثر مستقیم آن بر اقتصاد این استان پی برد.
اکنون با گذشت یکهفته از رها سازی آب از سد سپید رود متاسفانه در بخش های پایین دست شهرستان رشت مشکل کم آبی به وضوح احساس می شود آنقدر که در همین ابتدای امر خزانه‌های برنج در بعضی از مناطق پایین دست به دلیل کم آبی با خطر نابودی مواجه است و این در حالیست که یک سوم اراضی کشاورزی استان گیلان در شهرستان رشت قرار دارد.
منبع: آریا
