آوای رشت – سید عبدالباقی اسحاقی: شایسته است افرادی که مسئولیت کار فرهنگی در شهرداری را برعهده دارند، زیرکی بیشتری از خود نشان دهند و هویت اسلامی مناسبت های عزاداری یا جشن ها را بر روی پرده های مذکور ، ثبت نمایند.
پرچم ، در تاریخ زندگی کلیه ملت ها ، دین ها و مکتب های سیاسی و اجتماعی ، از سابقه ای دیرینه برخوردار است.
پرچم ، بیان خلاصه و فشرده ای از عقاید ، نظرات ، سنت ها، دلبستگی های ملت ها و پیروان مذاهب و مکاتب ، در یک یا چند ” نشان ” ، ” تصویر ” یا ” رنگ ” است.
اینک که به ماه ” محرم ” نزدیک می شویم، نصب پرچم های عزاداری برای حضرت امام حسین(ع) در خیابان ها و معابر عمومی آغاز می شود تا نشانگر وزیدن نسیم روحبخش حسینی و عاشورایی بر دل های عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) و کربلایی شدن اندیشه ها باشد.
امروز که سوار بر خودرو ، در حال عبور از خیابان ها بودم ، کارکنان سخت کوش شهرداری رشت را مشاهده کردم که در حال نصب پرچم های سیاه عزا ، بر تیرهای برق بودند.
اما چیزی که در باره این پرچم ها ، توجه مرا به خود جلب کرد، بی هویتی این پارچه ها بود یعنی روی این پارچه ها ، اثری از نام مقدس حضرت اباعبدالله(ع) دیده نمی شود و به جای آن، فقط نشان شهرداری رشت، نقش بسته است! گویا که صاحب عزا، خود شهرداری است نه حضرت سیدالشهداء(ع).
شایسته است افرادی که مسئولیت کار فرهنگی در شهرداری را برعهده دارند، زیرکی بیشتری از خود نشان دهند و هویت اسلامی مناسبت های عزاداری یا جشن ها را بر روی پرده های مذکور ، ثبت نمایند.
