آوای رشت – سید عبدالباقی اسحاقی: فصل ریزش نعمت الهی – باران های سیل آسا و نقره ای – فرا رسیده و آبگیری و استخری شدن خیابان ها ، محلات و کوچه ها نیز در دستور کار طبیعت پاییزی قرار گرفته است.
هر سال در چنین اوقاتی، شاهد پدیده شناوری خودروها در آب های باران انباشته در خیابان های مختلف شهر رشت و دیگر شهرهای استان هستیم که بر زحمت شهروندان عزیز، افزوده و امر آمد و شد را برایشان دشوار و گاه غیرممکن می سازد.
حال اگر این آب ها به سوی خانه هایی که پایین تر از سطح خیابان ها قرار دارند، سرازیر شده و طومار زندگی همشهریانی که در مناطق گودتر، ساکن هستند، را در هم بپیچند، مسئولیتش با کیست؟
شاید بتوان چند پاسخ احتمالی برایش ردیف کرد:
۱ . مقصر خود باران پاییزی و بعدش هم برف زمستانی است که بیش از انداره و بی موقع می آید و بی دعوت، مهمان ناخوانده می شود!
۲ . شهرداری ها، که به جای لایروبی مکانیره اگوها و سیستم انتقال فاضلاب – که قدیمی شده و با افزایش آپارتمان ها، دیگر طاقت کشش این همه فاضلاب را ندارد – مدت ها خبری از آن ها نمی گیرند.
این لایروبی ها باید به طور منظم ، مکانیره نه دستی ، در فصل تابستان انجام می شد که احتمالا در خیلی جاها ، صورت نگرفت که الان اوضاع، چنین نابسامان می شود.
۳ . نصب نرده های آهنی طولانی، جهت ایجاد خط اتوبوسرانی بی آرتی، در شهری که با کمبود اتوبوس و خیابان جدید مواجه است و اصولا نیازهای اصلی و حیاتی آن، فراموش شده و برخی، به فکر انجام فرعیات و زیبانمایی ظاهر می باشند . البته در هر صورت ، دستشان درد نکند که خلاصه یک کاری صورت می دهند و بیکار نمی مانند . این خودش جای تشکر دارد .
۴ . بی برنامگی مدیران شهری که حقوق های قابل توجه – و شاید از دید خودشان ناقابل و اندک – دریافت می نمایند تا هنرشان این باشد که در لحظات بحرانی ، “غافلگیر ” شوند!
۵ . برخی اعضای محترم شورای شهر که به جای همت برای حل قطعی مشکلات اینچنینی ، مدام در حال دعوا با یکدیگر هستند ، تا هر کسی حرف خود را به کرسی بنشاند و روی دیگران را کم کند!
البته پاسخ های مذکور، دردی از مردم گرفتار آمده در این حوادث ، دوا نخواهد کرد ، بلکه باید مدیران ارشد استان ، عزم خویش را جزم کرده و برای همیشه راهکارهای موثری برای آسایش شهروندان، بیابند. به امید آن روز.
