” احمد رمضانی “
وضعیت این روزهای صنعت گیلان خوب نیست و از گوشه و کنار خبر های بدی به گوش می رسد اما تاسف خوردن بس است. مدیران باید آگاه باشند نقش امروز آنها با گذشته تفاوت های زیادی کرده است و دیگر نمی توان با روش های منسوخ شده در دنیای پر از رقابت امروز گام نهاد و پیشرفت کرد.
شرکت های بزرگ و پیشرفته امروز همواره به نیروی کار خود مانند سرمایه نگاه می کنند نه به عنوان اجزای ماشین و اقلام مصرفی. انها از پیشرفته ترین متد های مدیریت منابع انسانی و رفتار سازمانی برای ایجاد انگیزش و رضایت کارکنانشان استفاده می کنند تا بتوانند در سایه برآورده کردن نیازهای این کارکنان به اهداف بلند مدت خود برسند. آنها پا را فراتر نهاده و برای ایجاد حس مالکیت و افزایش تعهد در صدی از سود سالانه خود را و حتی درصدی از سهام شرکت را به کارکنان واگذار می کنند.
حال سوال اینست: آیا این شرکت ها اشتباه می کنند؟ آیا این کار بدون مطالعه و از روی دلسوزی کارفرمایان صورت می گیرد؟
جواب واضح است: خیر- دنیای امروز با گذشته تفاوت کرده است و نیروی انسانی نیز بالاخص جوانان تحصیلکرده گیلانی دچار تحولات زیادی گشته اند. نیازها ، توقعات، و میزان دانایی آنها تغییر کرده است. بنابراین مدیران امروزی و کارفرمایان نیز برای بقا و پیشرفت باید روش های خود را دگرگون کنند. امروز نمی توان با مدیریت فرعونی و با استفاده از اصول علمی تیلورها و وبرها در دنیای پر از رقابت و جهانی دوام آورد.
یکی از دلایل شکست این شرکت ها نادیده گرفتن نیروی انسانی به عنوان سرمایه است. جایی که پر از نیروی بیکار است کارفرمایان را وسوسه می کند که با حداقل مزد دنبال ایجاد بیشترین بهره وری باشند. اگر قانون اجازه می داد شاید از پیش پا افتاده ترین مزایا نیز چشم پوشی می کردند.
اما سوال اینجاست: آیا شرکت ها و کارخانجات گیلانی در این راه یعنی ایجاد بیشترین بهره وری موفق بوده اند؟
هرجا کارفرما در این مسیر حرکت کند کارکنان آموزش دیده خود یعنی سرمایه های خود را پس از مدتی از دست خواهد داد و هیچ وقت نخواهد توانست به بیشترین بهره وری دست یابد.
شرکت های بزرگ و موفق نه تنها به کارکنان خود به چشم سرمایه نگاه می کنند بلکه سعی می کنند در دنیای بیرون از سازمان نیز بیشترین خدمات را به پرسنل خود ارایه دهند. انها با این برنامه ها و بخشیدن درصدی از سهام شرکت به کارکنان احساس مسئولیت و تعهد سازمانی آنها را افزایش می دهند و به این طریق گام های اساسی در جهت کاهش هزینه ها و افزایش کارآیی و بهره وری را بر می دارند که در دراز مدت باعث جبران ارزش سهام واگذار شده و حتی افزایش قیمت سهام در بازار می گردد.
آیا اعطای سهام به کارکنان راه دوری می رود؟
با بررسی بیشتر خواهید دید عملا بخش عمده ای از کارخانجات با یارانه ها و تسهیلات دولتی تاسیس شده و سرپا هستند که جبران این تسهیلات نیز همواره با تلاش های شبانه روزی کارکنان حاصل می شود. ضمن اینکه در اینصورت و با ایجاد احساس مالکیت در کارکنان می توان بهره وری را به طرز باورنکردنی افزایش داد. حتی گاهی کارکنان بر کار همدیگر نیز نظارت می کنند تا بتوانند از کوچکترین اشتباهات نیز جلوگیری کنند.
کارشناس ارشد مدیریت دولتی
