نامه آموزگار یک دبستان در ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۱۶ به اداره معارف و اوقاف استان محل زندگی خود، یکی از نمونه‌های باگذشت بودن معلمان است.
به گزارش فارس، معلمان از قدیم‌الایام همواره باگذشت‌ترین و صبورترین افراد جامعه محسوب می‌شوند و خاطره معلمان تا سال‌ها بعد و در دوران میانسالی و کهنسالی نیز با انسان‌هاست.
نامه آموزگار یک دبستان در ۱۱ مهر ماه سال ۱۳۱۶ به اداره معارف و اوقاف استان محل زندگی خود، یکی از نمونه‌های باگذشت بودن معلمان است.
این نامه را یک آموزگار دبستان در سال ۱۳۱۶ نوشته است و از اداره معارف استان خود درخواستی داشته است.
در این نامه آمده است: «محترماً به عرض می‌رساند، راجع به پنجاه ریال اضافه که در این سال به دبستان ۱۹ زواره داده شده و پنج ریال از آن حق این خادم منظور شده چون دعاگو از محل دیگر مدد معاش دارد تقاضا می‌نماید که امر و مقرر فرمایند پنج ریال به فراش دبستان داده شود چون دارای پنج نفر عائله است و هیچ مدد معاشی هم ندارد در خاتمه استدعا می‌نماید که عرایضم را قبول بفرمایند. محمدعلی صفا آموزگار دبستان ۱۹ زواره.»
