معصومه پاداش ستوده: اعتراضات این روز های امریکا و شهر مینیاپولیس مرا به یاد فیلم جوکر با بازی خواکین فینیکس می اندازد؛ با اکران جوکر، ادارات پلیس در نیویورک و لس آنجلس، نیروهایشان را در مقابل برخی سالن‌های نمایش این فیلم، مستقر کردند چون پیش بینی ها بر ترویج خشونت بود. ظهور جوکر در زمانه شورش‌ها بود فیلمی با ضد قهرمان ناسازگار شورشی که گاتهام سیتی را به شورش و اغتشاش دعوت می‌کند و مردم مشابه آرتور به خیابان‌ها می‌ریزند، فروشگاه‌ها غارت می‌شود، اماکن آتش زده می‌شوند فیلم سینمایی جوکر در لایه‌های درونی خود حاوی یک پیام بسیار مهم است و آن اینکه سرمایه‌داری آلترناتیوی جز «آنارشی» و هرج و مرجی که منجر به قتل و غارت و آتش می‌شود ندارد.
جوکر در سطح «اجتماعی» توجیه کننده اغتشاشات است. بخشی از جامعه به این نتیجه می‌رسد که وضعیت فلاکت‌بار و نابهنجارش نه آنچنانکه لیبرالها و نئولیبرالها تبلیغ میکنند نتیجه‌ی «تنبلی» و «بی‌عرضگی» یا «بی‌استعدادی» خودش، بلکه «تماماً» محصول ساختار وحشیانه و ناعادلانه‌ای است که در جامعه و سازمان سیاسی-اجتماعی حاکم بر آن جامعه وجود دارد، لذا خود را کاملاً محق می‌داند که علیه این ساختار و سیستم شورش کند و از آن «انتقام» بگیرد.
اما از منظر رسانه ای ارتباط محتوای هالیوودی با شورش‌های یک سال اخیر و شکل گیری طغیان و آشوب‌هایی مانند آنچه در فیلم‌هایی همچون «جوکر» یا «ما» یا «انگل» و یا «روزی روزگاری در هالیوود» بسیار به چشم می‌آید.
غلبه یا طغیان و یا شورش طبقه فرودست کینه‌ورز علیه طبقه بالادست (سرمایه‌داران یا نئولیبرالها) که اگرچه دارای خصوصیاتی منفی هم هستند اما در مقابل وحشی‌گری‌های طبقه فرودست یاد شده، متمدن‌تر و انسانی‌تر عمل می‌کند.
