دکتر سید ولی الله موسوی –
پس از شش ماه کار و تلاش طاقت فرسای کشاورزان گیلانی،محصول برنج صدها هکتار از شالیزارهای گیلان زودتر از سال های گذشته جمع آوری و خرمن شده است. اگرچه در سال زراعی ۹۳ کم آبی نگران کننده ای حاکم بود و بیم آن وجود داشت که خشکسالی گسترده ای حادث گردد اما به هرحال کشاورزان گیلانی در فضائی پر از خوف و رجاء سال زراعی ۹۳ را به پایان رسانیده و به امید فروش محصولات و کسب درامد مناسب در انتظار بازار فروش و حمایت دولت هستند اما دریغ از کمترین دلسوزی و توجه، زیرا شواهد موجود نشانگر شرایط خوبی نیست به عبارت بهتر اخبار بازار خرید و فروش محصول برنجکاران ناامید کننده و مایه خستگی مضاعف آنهاست. زیرا به رغم افزایش قیمت حداقل ۵۰ درصدی تمام محصولات تولیدی داخل، قیمت برنج کشاورزان گیلانی نسبت به سال گذشته در همین زمان حداقل ۱۰ درصد ارزانتر می باشد و هیچ حرکتی از سوی مدیران ذیربط دیده نمی شود.
در آغاز سال زراعی ۹۳ یکی از مقامات محترم استان از کشاورزان خواست برنج پرمحصول نکارند چون مدیران محترم آب کافی برای آبیاری اراضی کشاورزی را پشت سدها جمع آوری نکرده بوند. حالا مقامات محترم دیگری می فرمایند در سال گذشته ۱ میلیون تن برنج مازاد بر مصرف کشور از خارج خریداری و در انبارها ذخیره شد و در عین حال در سال جاری نیز تا کنون ۶۰۰ هزار تن دیگر از خارج وارد شده است. به راستی مقامات محترم با این کار می خواستند چه چیزی را اثبات کنند؛ خدمت به مصرف کنندگان یا خیانت به کشاورزان؟ بدیهی است وقتی بیش از نیاز مردم کشور برنج خارجی وارد می شود این کار خدمت به مصرف کنندگان نیست، خدمت به اقتصاد کشور هم نیست. چون ارزی که بابت واردات برنج هزینه شده است می توانست در جاهای ضروری تر تزریق شود، در نتیجه گزینه خیانت نسبت به منافع کشاورزان و فلج شدن بازار خرید و فروش برنج داخلی باقی می ماند که باید کسی به آن پاسخ دهد و به جرم این ناسپاسی نسبت به زحمات کشاورزان جدا مواخذه شود.
معلوم نیست این چه سیاستی است که فقیرترین اقشار جامعه (که اینک زمان انجام هزینه های ضروری زندگی آن هاست و برای تامین هزینه های تحصیل و ازدواج فرزندان و باز پرداخت اقساط بدهی های بانکی خود باید دسترنج خود را در بازارهای هفتگی عرضه کنند.) چرا بازار برنج بدین گونه با اعمال سیاست ها و روش های مستقیم و غیر مستقیم دولت کنترل می شود.
در شرایطی که قیمت کالا و خدمات دولت نیز با افزایش شدید همراه شده است، چگونه می توان پذیرفت کشاورزان گیلانی محصول خود را به ثمن بخس عرضه کنند در شرایطی که هزینه های تمام شده تولید برنج به شدت افزایش یافته و نهاده های کشاورزی با قیمت های زیاد تهیه و در جریان تولید برنج مصرف شده اند، کدام عقل سلیم کاهش قیمت برنج کشاورزان را می پذیرد. چرا سخنگویانی که تریبون ها را در اختیار دارند حرفی نمی زنند؟ چرا نمایندگان مجلس که از ابتدا معلوم بود علاقه ای به پذیرش نمایندگی کشاورزان ندارند و داوطلب عضویت در کمیسیون کشاورزی مجلس نشدند، از منافع ولی نعمت های خود دفاع نمی کنند؟ چرا آقای استاندار (که علی القاعده با دردهای کشاورزان باید آشنا باشد) از این قشر مودب و زحمتکش و کالای استراتژیک آن ها حمایت نمی کند؟ چرا از نجابت برنجکاران زحمت کش این همه سوء استفاده می شود؟ چرا برای کنترل ناجوانمردانه درامد کشاورزان گیلانی دلارهای نفتی به کشورهای خارجی سرازیر می شود و سود فروش برنج های خارجی آنقدر زیاد است که شرکت های وارد کننده و توزیع کننده برنج های خارجی برای کسب درآمد بیشتر قادر هستند دیوانه وار جوایز ماهیانه میلیاردی را از طریق صداو سیمای کشور توزیع کنند. چرا کسی به واقعیت های جامعه توجه نمی کند؟ چرا اساسی جامع نمی شود؟ چرا اجازه داده می شود تا دراز دست ها بدون ترس و در روز روشن بی شرمانه کیسه های دوخته خود را پر کنند؟
ما چه می کنیم و به کجا می رویم.مسئولان ما چرا به مسئولیت های قانونی و شرعی خود عمل نمی کنند.واقعا چرا؟
حقیقت این است که متأسفانه برنجکاران گیلانی حامی ندارند و هیچ کس برای رسانیدن صدای آن ها به گوش مسئولان احساس مسئولیت نمی کند.
واقعیت این است که کشاورزان گیلانی باید خودشان در فکر خودشان باشند. کسی پشت آن ها را نخواهد خاراند و کسی به معیشت و رفاه خانواده آن ها نخواهد اندیشید.کشاورزان گیلانی باید اتحادیه های مستقل کشاورزی تشکیل دهند و نگذارند حقوق آن ها ضایع گردد. نمایندگان استان باید بخاطر بی توجهی به مشکلات کشاورزان شرمنده باشند و از ولی نعمت های خود عذرخواهی کنند. کشاورزان گیلانی باید متحد شوند و با جمع آوری سرمایه های کوچک خود شرکت های بزرگ کشت و صنعت تشکیل دهند. باید کارخانجات برنجکوبی مدرن و مجتمع های بزرگ بسته بندی برنج و محصولات تبدیلی را تشکیل دهند و عرضه برنج را با تقاضای جامعه هماهنگ سازند و از عرضه بی رویه برنج در ابتدای فصل برداشت اجتناب کنند. باید مجتمع های بزرگ دامداری و کارخانجات تولید لبنیات تشکیل دهند و با استفاده از علوفه فراوان موجود در مزارع خود ( و بالمآل امکان کاهش هزینه های دامداری) سهم وسیعی از بازار گوشت و مواد پروتئینی و لبنیات را به دست آورند.
کشاورزان گیلانی باید از مزارع برنج خود به صورت چند منظوره برای تولید محصولات مختلف استفاده کنند و کارشناسان ادارات کشاورزی را مجبور به همکاری با خود نمایند. کشاورزان گیلانی نباید به انتظار مدیران و مسئولیتی بنشینند که قبل از تصاحب صندلی قدرت چاکری می کنند اما پس از تصاحب آن حاضر نیستند جواب سلام آن ها را بدهند. کشاورزان گیلانی باید با توکل به ذات باری تعالی و مدد گرفتن از معصومین ،پشت سر عقلای خود قرار گیرند و با همت و مساعدت جوانان خود حرکت کنند و تنها به مدد الهی دل خوش دارند و به امید ساختن آینده ای بهتر برای فرزندان خود از هیچ تلاشی فروگذار نکنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان
