اکثر فارغ التحصیلان و افراد جویای کار با توجه به قیمت خرید و اجاره مسکن و هزینه های زندگی به دنبال کار در ادارات دولتی هستند.
کارجویان تمامی تلاش خود را چه به صورت سالم و چه نا سالم می کنند تا بتوانند وارد ادارات دولتی شوند تا شغلی با حقوق و مزایای مناسب داشته باشند.
همواره پس از انتخابات دولتمردان و نمایندگان جدید نیز مجبورند برای ادای دین به تیم انتخاباتی خود تعدادی از یاران خود را بدون آزمون های استخدامی وارد این بدنه چاق شده کنند. گاهی نیز برخی از ادارات و بانک ها فرزندان کارکنان بازنشسته خود را برای ادای احترام و قدردانی از زحمات این کارمندان استخدام می کنند. بنابراین همواره این ادارات متقاضیان زیادی دارد.
از سوی دیگر بیشتر شرکت های خصوصی استان گیلان به دادن حقوق پایه کارگری که بارها در رسانه ها اعلام شده که زیر خط فقر است اکتفا می کنند و این میزان گاهی از یک سوم حقوق و مزایای کارمندان برخی از ادارات دولتی کمتر است.
یکی از کارکنان این نوع شرکت ها می گوید: شرکت ما حتی پایه حقوق هم نمی دهد و درصد زیادی از این حقوق هم هزینه رفت و آمد و نهارم می شود. بنابراین من هم به اندازه دریافتی خودم کار می کنم و انرژی خود را برای کار دومم می گذارم.
اکنون با افزایش سطح سواد جامعه، اکثر جویندگان کار دارای مدارک دانشگاهی بوده و اکثرا شرایطی مشابه کارمندان دولت را دارا هستند اما میزان دریافتی کارکنان فوق لیسانس و لیسانس شرکت های خصوصی قابل قیاس با دریافتی کارمندان زیر دیپلم هم نیست. ضمن اینکه مسیر شغلی این شرکت ها نیز اکثرا با آشنا بازی همراه است. این افراد پس از مقایسه میزان حقوق و مزایای شرکت های خصوصی و خصوصی شده نتیجه ای جز تلاش برای ورود به بدنه دولت برای خود نمی بینند.
با نگاهی به فیش حقوقی برخی از کارگران متوجه اعدادی چون ۸۰ تومان به عنوان حق خوار و بار و ۴۰ تومان برای مجردان می شوید و یا ارقامی که بعنوان حق مسکن به کارگران پرداخت می شود. برخی از کارگران نیز پس از مراجعه به بیمه گاها شاخ در می آورند مخصوصا وقتی می بینند میزان سابقه آنها اصلا قابل مقایسه با سابقه بیمه ای آنها نیست.
یکی از این کارگران می گوید: من مدتی در یکی از این شرکت ها کار می کردم حقوق دریافتی من با لیسانس ۶۰ هزار تومان کمتر از پایه حقوق ۳۰۰ هزار تومانی آن موقع بود در حالیکه روزی ۹ ساعت کار می کردم و روزهای تعطیل نیز باید سر کار حاضر می شدم. هزینه ایاب و ذهاب داشتم و نهار نیز با خودم بود. بعد از چند سال برای گرفتن سابقه بیمه آمدم اما متعجب شدم بیمه های من ۱۵ روزه رد شده اند.
برخی از شرکت ها نیز برای فرار از مالیات و نگه داشتن پرسنل آموزش دیده خود از راهکاری بنام پشت لیست استفاده می کنند.
پشت لیست، لیستی است که جدای از حقوق و بر حسب سابقه و عملکرد به کارگر تعلق می گیرد اما جز خداوند، کارفرماو کارگر هیچ کس از آن با خبر نمی شود.
گاها شرکت ها پا را برای دور زدن قانون فراتر می گذارند و حتی مبلغ اضافه کاری را نیز در فیش حقوقی نمی آورند و از این طریق از مالیات فرار کرده و صرفه جویی می کنند و سودهای بیشتری را عاید سهامداران می کنند. بدین ترتیب در مسیر توسعه و پیشرفت قدم بر می دارند و حتی بارها به عنوان واحد نمونه از سوی سازمان صنایع شناخته می شوند./گیل اورنگ
واقعا همینطوره
ممنون از مطلبتون