هشت سال نوسانات شدید سیاسی و هشت سال دوری کامل از صحنه سیاست کشور، باعث شد دل فعالین اصلاح‌طلب بیش‌ازپیش با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید برای تولدی دیگر بتپد اما این تولد که از جنس تولد دوم خرداد نبود، خیلی زود سقط شد و بازهم مدیران اصلاح‌طلب شاید برخلاف چیزی که فکر می‌کردند همچنان کمی غیر‌خودی باقی ماندند. حداقل در اکثر مناصب دولتی تمام استان ها. رفتاری که البته از جانب خود آنها نسبت به گروهی که امروز اعتدال‌گرا خوانده می‌شوند در زمان دولت اصلاحات هم تا حدودی وجود داشت. اما وقتی به گیلان می‌رسیم اوضاع خیلی وخیم‌تر است. تغییرات، اپسیلونی بود و ناکارآمد. همه‌چیز پویا و دینامیک بود، فلان مدیر از دولت گذشته تغییر کرد اما جنس تغییرش نرم‌افزاری بود، از فلان اداره به ریاست سازمان دیگر برگزیده شد. اما این وسط خود اعتدالیون هم برخلاف انتظارها جایی نداشتند در سیستم مدیریتی استان خود. جایی که مدیر و سرپرست و رییس کارخانه بانفوذ نماینده مجلس و سخنگوی ریاست‌جمهوری عوض می‌شود. گیلانی که بیشترین میزان بیکاری را در پایان دولت احمدی‌نژاد از همین مسوولین وام گرفته بود، بعد از گذشت دو سال همچنان گرفتار همان مشکلات است، البته بازهم با همین مسوولین. دراین‌بین، نه از لیست اصلاح‌طلبان برای انتخاب استاندار و پست‌های کلیدی استان خبری شد و نه رایزنی دوستان، محلی از توجه در میان سکان‌داران دولت روحانی پیدا کرد.
استان گیلان با معضلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کند. بیکاری گسترده در ۱۶ شهرستان این استان و فعال نبودن بنگاه‌های اقتصادی و تعطیلی روزانه کارخانه‌ها امان این استان را بریده است. تغییر گسترده کاربری، اراضی کشاورزی استان را نابود کرده است. چای‌کاران وضعیت نابسامان دارند. هنوز بیمه صیادان که جز مشاغل سخت به شمار می‌رود سامان داده نشده است. در استان گیلان نه‌تنها صنعت رونق پیدا نکرد، بلکه کشاورزی، یگانه بنگاه سنتی اقتصادی این استان نیز حال خوبی ندارد.
عدم وجود شایسته‌سالاری در انتصاب مدیران در گذشته، باعث شده که استفاده استاندار از مدیران آن سال‌ها، در دوران فعلی را با چالش‌های مهمی مواجه نموده و نارضایتی‌های چندی را رقم زند. با انتخاب نجفی به‌عنوان استاندار گیلان، خانه‌نشینی مدیران باسابقه در گیلان ادامه پیدا کرد و امیدها برای تغییرات اساسی در مدیریت استان و دمیدن روحی تازه بر استان به یأس تبدیل شد. اگرچه برخی از اعتدالیون و اصلاح‌طلبان در سیستم مشاوره‌ای استاندار راه پیدا کردند ولی آن چیزی که مشخص و آشکار است، تشریفاتی بودن سمت‌های مشاوره‌ای است. اصلاح‌طلبان و اعتدالیون به خاطر فشارهای وارده از سوی برخی از شخصیت‌های اصولگرای استان که هنوز تغییری در فضای سیاسی استان احساس نمی‌کردند و ظاهرا دولت را هنوز متعلق به خود می‌دانستند، نتوانستند طرح مشاوران جوان خود را عملی کنند. طرحی که قرار بود نخبگان جوان را به‌عنوان مشاورین روسای ادارات کل معرفی کند تا بلکه تفکری جوان به بدنه مدیریتی استان تزریق شود. اما فقط و فقط یک مصاحبه کوتاه از یک نماینده اصولگرای مجلس کافی بود که شیرازه این طرح که نوید روزهای خوب را می‌داد از هم بپاشد. استاندار دولت اعتدال‌گرا حتی قادر به سامان دادن یک پست تشریفاتی هم نبود. از این قضیه بگذریم در مجموع بیش از سی مدیر در سطح استان تغییر و یا جابه‌جا شدند که سهم اصول‌گرایان به‌مراتب بیشتر از اعتدالیون و اصلاح‌طلبان بود. این در حالی است که اکثر فعالین و حتی مردم فکر می‌کردند در استانی که توسط همین مدیران دولت گذشته بیشتر مشکلات برای آنها ایجاد شده، تغییرات محسوسی از سوی استاندار دیده شود که چنین نشد. با این تغییرات به نظر می‌رسد گیلان و مردمش که نقش سهم بزرگی در آرای حسن روحانی داشتند، سهم خود را از دولت یازدهم آن‌طور که باید، نگرفتند. تغییرات چه از لحاظ کمی و چه از لحاظ کیفی دردی از مشکلات بزرگ این استان حداقل در این دو سال دوا نکرد.
انتخاب نجفی به‌عنوان استاندار گیلان که از نزدیکان دکتر نوبخت، معاون راهبردی و برنامه‌ریزی رییس‌جمهور است یکی از تغییراتی بود که شاید حتی بر وفق مراد حامیان انتخاباتی رییس‌جمهور هم نبود. ولی بازهم این امید وجود داشت تا شایسته‌سالاری با تغییراتی که دکتر نجفی خواهد داد زنده شود. اما مدیران دولت گذشته تنها جای خود را در سازمان یا اداره مطبوع خود عوض کردند و به سازمان‌ها یا بخشداری‌های دیگری رفتند.
فرمانداری رشت به عیسی مهدوی اصولگرا و فرمانداری رودسر به امیر جانبازی رسید. حسین اسماعیلیان، یکی از چهره‌های اصولگرا که در دولت قبل فرماندار سیاهکل بود، در این دوره فرماندار شهرستان آستانه‌اشرفیه شد. اما فرمانداری آستارا به جریان اعتدال رسید. سیروس شفقی رییس سابق گروه امور شهری استانداری گیلان در حال حاضر یکی از معدود اعتدالیونی است که فرمانداری یکی از شهرهای گیلان به او رسید. سکان هدایت شهرستان تالش به علی فتح‌اللهی اصولگرا رسید. فتح‌اللهی که سابقه شهرداری لیسار و معاونت عمرانی فرمانداری تالش را در کارنامه دارد، پیش از این معاون مدیرکل امور روستایی و عشایری استانداری گیلان بود. وی که این بار به‌عنوان فرماندار تالش معرفی شده است، از نیروهای مورد وثوق هاشم‌نیا بوده و در دولت اصولگرای احمدی‌نژاد هم پست‌های حساسی در حوزه استانداری و فرمانداری داشته است. فرمانداری شهرستان شفت به یکی از مورد اعتمادترین نیروهای اعتدال رسید که در ستاد دکتر روحانی هم بسیار فعال بود. یونس محمودی بخشدار سابق رشت و چهره اعتدال‌گرا، از سوی نجفی فرماندار شفت شد. جواد شفیعی مدیرکل پدافند غیرعامل شد که سابقا فرماندار شفت در دولت احمدی‌نژاد بود. جواد شفیعی ثابت متولد سال ۱۳۵۹جوان‌ترین مدیر استان گیلان به شمار می‌رود که از حیث تفکر و اندیشه، خیلی با رویکرد اعتدالی دولت روحانی همسو نیست و همچنان جز نیروهای طرفدار احمدی‌نژاد به‌حساب می‌آید. اما شاید یکی از بهترین تغییرات، مربوط به دانشگاه گیلان بود. این بار احمد رضی عضو هیات‌علمی دانشکده علوم انسانی، گروه ادبیات فارسی، به دوران ریاست حاتم‌زاده، چهره به‌شدت اصولگرا در دانشگاه گیلان پایان داد و یکی از معدود تغییرات مثبتی بود که در سطح استان به وجود آمد. البته بی‌انصافی است که تغییر در سازمان محیط‌زیست را جز اتفاق های خوشایند دولت یازدهم ندانیم. استانی که با مدیریت قبلی یعنی عبدوس، آماج حملات مخربان محیط‌زیست قرارگرفته بود چند صباحی است که آرامش حداقلی را بر تن بیمار محیط‌زیست استان برگردانده است. محمدرضا برجی، از معدود چهره‌هایی است که نه‌تنها کارمند سازمان حفاظت محیط‌زیست بود؛ بلکه درواقع دغدغه محیط‌زیست را هم دارد. از چهره‌های اصلاح‌طلب که در زمره مدیران استان قرار گرفتند می‌توان به علی‌اکبر پراوزان اشاره کرد که هم اکنون مدیرکل سیاسی و انتخاباتی استانداری گیلان است. همچنین کیوان محمدی از چهره های شاخص اعتدال به سمت مشاور عالی استاندار منصوب شد. فاضلی مدیرکل ارشاد هم علی‌رغم ارتباطات خوب با اصلاح‌طلبان اما در مجموع از حزب اعتدال و توسعه است. در کل باید گفت در انتصاب‌هایی که مربوط به وزارت کشور بود، اصلاح‌طلبان و اعتدالیون سهم چندانی ندارند اما ادارات آموزش‌وپرورش، دانشگاه‌ها، ارشاد، محیط‌زیست، تعاون و بهداشت از مدیرانی اصلاح‌طلب و اعتدالی بهره می‌برند که این انتخاب‌ها ریشه در عملکرد خوب وزرای این ادارات در دولت دارد اما همان‌گونه که مشاهده می‌شود، بسیاری از انتصاب ها مخصوصا در سطح فرمانداری‌ها و بخشداری‌ها همچنان به سیاق دولت گذشته انجام شده و این نگرانی را ایجاد کرده که راهبردهای مدیریتی استان گیلان هم چنان به رویه سابق خود ادامه خواهد داد و این چیزی جز عقب‌گرد از مسیر توسعه و به قوت خود باقی ماندن مشکلات برای شهروندان استان گیلان ندارد.. تغییرات در استان گیلان پی‌درپی است. به‌ندرت مدیری پیدا می‌شود که چند سال سکان هدایت اداره مربوط به خود را داشته باشد. شهرداری رشت هر نه ماه شهردار عوض می‌کند و سابقه جابه‌جایی استاندار گیلان حداقل در دولت احمدی‌نژاد طی هشت سال، به چهار نفر رسید. استانی که شاید از لحاظ مهره سیاسی شایسته و با تجربه، دست کمی از سایر استان ها ندارد اما همچنان بزرگ‌ترین مانع رسیدن استان گیلان به توسعه همین عدم توجه به شایسته‌سالاری و بهره‌گیری از مدیران باتجربه و لایق است. از طرف دیگر بدیهی است که چیدمان مدیران استانی نقش پررنگی در فضای انتخابات مجلس آینده و نتایج آن خواهد داشت.
منبع: فرهیختگان گیلان
