محمد جواد دوست صفت *
اخیرا” در یکی از سایت ها به نقل از جناب آقای ترکان دبیر تازه منصوب گشته مناطق آزاد کل کشور مطلبی را خواندم که باعث ایجاد تاثر شدید در بنده نسبت به آنچه در هشت سال گذشته بر اقتصاد-سیاست و فرهنگ و…کشور عزیزمان رفته،گشته است.اما آنچه انگیزه مضاعفی به بنده جهت نوشتن این سطور داد نه تاسف از آنچه در گذشته اتفاق افتاده بلکه امید به تدبیر دولت “تدبیر و امید ” بود.دولتی که در این ایام اندک به قدرت رسیدنش تلاش مدبرانه ای در جهت تعامل سازنده با دیگر قوا ، نهاد ها و جریانهای سیاسی داشته و بدون شک انتخاب وزیرانی با تجربه و کارآمد بویژه در شرایط بحرانی کنونی و اخذ رای اعتماد برای آنان، آن هم در مجلسی با این توازن قوا از مصادیق بارز موفقیت هایی بوده که نتیجه ی مستقیم آن اقدامات مدبرانه پیش گفته می باشد.در واقع پس از حماسه سازی ملت در انتخابات اخیر ریاست جمهوری و انتخاب دکتر حسن روحانی،این دولت تدبیر و امید بود که با رتق و فتق صحیح امور و به دور از هیجانات و ذوق زدگی های معمول و متعارف فضای سیاسی دوران معاصر ایران پاسخی بجا و قدر شناسانه از ملت فهیم وبزرگوار ایران داشته و دارد.اما آنچه مسلم است دولت منحصر به کابینه و هیئت وزیران نبوده و توقع مشروعی است که در استان ها بویژه در استان عزیزمان گیلان،که بواسطه حضور شخصیت هایی همچون دکتر نوبخت سهم مهمی در رخدادهای پیش و بعد از انتخابات اخیر داشته،شرایط به همان کیفیت مطلوب پایتخت رقم خورد.
پس از گذشت سالهای طولانی بواسطه نقش آفرینی این عزیزان،استان گیلان و شهر رشت بار دیگر به کانون تصمیم گیری و تصمیم سازیهای کلان کشوری وارد شده،و این از یک سو فرصت طلایی و بزرگی برای آن خطه ی سرسبزی است که هریک از معضلات مبتلاء به آن قصه پرغصه ای است که بیان آن دراین نوشتار شاید از حوصله خواننده محترم خارج باشد و از سوی دیگر آزمون سختی پیش روی هم قطاران دولت در استان گذاشته است تا خود تصمیم بگیرند که گیلان را آباد و گیلانی را سرفراز نمایند و یا با گرفتار شدن و دامن زدن به فضاهای هیجانی و بحران سازی های گوناگون نه تنها منجر به ناکارآمدی دولت بلکه بدتر از آن موجبات ناامیدی ِملت فرهنگ پرور گیلان را فراهم نمایند. ملتی که به خوبی می داند که در خیابان هایی قدم می زند و در فضای کوچه هایی تنفس می کند که روزگاری استاد پورداوود، دکتر معین،بهزاد، سمیعی و پرفسور رضاها را تحویل جامعه ی جهانی داده و می دهد.فلذا بر این بزرگواران است تا با درس گرفتن از دولت های گذشته و با سعه صدر و پرهیز از افراط گری و تمامیت خواهی رویه ای منطقی را در برخورد با مسائل پیش رو و بویژه عزل و نصب های معمول پیشه گیرند.تا به سرنوشت پیشینیان خود گرفتار نشوند. همگی به خوبی عمق اختلاف نظرها بر سر انتخاب استاندار گیلان در دولت اصلاحات را به خاطر داریم که منجر به روی کارآمدن استانداری غیر بومی گشت.در واقع غلطیدن در دعواهای درون جناحی بر سر کسب قدرت جدا از اینکه خیانت به دولت اعتدال و آن خانواده ی شهیدی است که در شهرستان شفت تمامی داشته هایش را در طبق اخلاص و در حمایت از دولت گذاشته بلکه، زمینه ی نفوذ و سوءاستفاده ی افراد فرصت طلب و سود جویی را بوجود آورده و می آورد که بی اعتقادیشان به جریان اعتدال و گفتمان توسعه عواقب سوء و غیر قابل جبرانی را به همراه خواهد داشت.
در پایان لازم می دانم که یاد آور شوم گرچه این اتحاد درونی از اولیات، بدیهیات، واضحات و محکمات کار تشکیلاتی است اما شرط کافی نمی باشد و در مراحل بعدی و پس از احقاق شرط نخست ایجاد شرایط گفتگو و تعامل سازنده با دیگر جریانات سیاسی ،نمایندگان مجلس،اهالی فرهنگ و مطبوعات و …از طریق دعوت به همکاری است که می تواند افق روشنی را پیش روی توسعه استان مان بگذارد.
* کارشناس ارشد مسائل سیاسی
آقای دوست صفت امید داریم که همنطور که خودتون گفتید اوضاع به کام گیلان بشهکمتر نوشته ای دیدم که اینجور دلسوزانه برا رشت باشه زنده باد به تو رشتی با غیرت
آفرین به تو رشتی با غیرت