در ماه گذشته خبری روی تمام سایت ها و نشریات منعکس شد که حاکی از درگیری محمود شکری نماینده ی شهرستان های تالش، رضوانشهر و ماسال و شاندرمن با رحمانی مدیرکل منابع طبیعی استان گیلان بود.
با توجه به بررسی به عمل آمده، محمود شکری نماینده ی تالش بزرگ خواستار احقاق حق تالشان در ییلاقات بود.
در ۱۴ ماه نمایندگی از آقای شکری عکس العملی درخورِ توجه جهت دفاع از حقوق مردم تالش ندیده بودیم تا این که این بار بغض فروخورده ی او ترکید.
تا جایی که می دانیم ما تالشان قرن هاست در سرزمین مان زندگی می کنیم و حتی در ادوار کهن قبل از این که در جلگه سکنی داشته باشیم در نقاط جنگلی و ییلاقی زندگی می کردیم. حال چرا باید تمام مازندرانی ها و شرق گیلانی ها بتوانند ساختمان های آن چنانی در ییلاقات خود بسازند اما ما تالشان نتوانیم بسازیم؟ چرا راه دور برویم در همین شهرستان تالش، چرا در ییلاق شَکَره دَشت بسیاری از افراد، خانه های دو طبقه و سه طبقه با سنگ و آجر دارند و دور محوطه ی خانه و چراگاه خود را سیم کشی کرده اند. یا در منطقه ی حیرانِ آستارا ساختمان های آنچنانی ساخته شده است. چرا آن ها را تخریب نمی کنید؟
حال چه فرقی بین دامدارانی که گوشت و پشم و فراورده های لبنی کشور را تأمین می کنند با این آقازاده ها وجود دارد؟ آقای رحمانی شما باید میله ی قانون را به نفع مردم تالش خم نمایید. نه مردم تالشان، بلکه تمام مردم گیلان و حوزه ی کاری خودتان را. شما باید با رایزنی با مقامات بالاتر مشکل این مردم را حل نمایید. نه این که فقط می گویید شما تالشان مستثنیات ندارید. بله با توجه به زور و فشار خوانین آن دوران تالش، مردم تالش اختیار نوامیس و حتی اختیار خودشان را نداشته اند چه برسد به مال و املاک خود. شما با مردمی که از دوران انقلاب مشروطیت پابه پای دیگر اقشار کشور از حقوق و آزادی و اسلام دفاع کرده اند این گونه رفتار می کنید. از حقوق مردمی که خون خود را در هشت سال دفاع مقدس تقدیم اسلام و ملت ایران کرده اند، دفاع نمی کیند؟ سیم کشی های آن ها را تخریب می نمایید؟ خانه های آن ها را تخریب می کنید؟ آن ها سیم کشی کرده اند، خانه ساخته اند که از حمله ی گرگ و حیوانات درنده در امان باشند، ولی در عوض، مأمورین شما با حکم شما خانه ها و سیم کشی آن ها را مانند جنگ های جهانی گذشته به طرز تأسف باری تخریب می کنند.
یک سئوال: اگر شما جای مردم تالش بودید و شاهد تخریب خانه و محوطه ی خودتان بودید چه می کردید؟ چرا خانه های دیگر افراد و دیگر استان های کشور تخریب نمی شود؟ شما فقط بلدید سر تالشان را بکوبید. این چه جور عدالتی است؟ یعنی مردم ما در کشور ما، در سرزمین آبا و اجدادی ما نباید امنیت داشته باشند؟ کشور ما به کشورهای بی بضاعت و جنگ زده کمک می کند که با توجه به برادربودن آن ها و کمک به هم نوعان ، از مسئولین نظام مقدس جمهوری اسلامی بابت این موضوع کمال تشکر را داریم، ولی چرا باید با مردم ما این گونه برخورد شود؟ شما باید پاسخگو باشید. شما نباید در این زمینه مظلوم نمایی نمایید.
آقای رحمانی چرا حدود ۱۴ ماه است آقای شکری را دنبال خود می دوانید و مشکلات عشایر تالش را حل نمی نمایید؟ چرا استان گیلان بودجه ی عشایری ندارد؟ مگر تالشان و گالشان شرق گیلان زندگی شبانی و ایلی ـ عشایری ندارند؟ شما چرا در این زمینه جد و جهد نمی نمایید تا حقوق مردم را بگیرید؟ فقط با پشت میز نشستن و حرف زدن و گفتنِ «نمی شود» و مستثنیات ندارید که پیشرفتی حاصل نمی شود. شما باید به نفع مردم کار کنید؛ چون کارگر مردم هستید. اگر مردم نبودند این میز و صندلی ها هم نبود تا شما در آنجا بنشینید. شما باید بتوانید مردم را جذب نمایید و آن ها را ناامید ننمایید. البته نگارنده بهیچ وجه حرکت آقای شکری را تأیید نمی کند. ولی تا جایی که ما می دانیم آقای شکری انسانی مذهبی، آرام و بسیار باشخصیت می باشد. شما چه حرفی به ایشان زده اید که به غیرت تالشی او برخورده و با شما چنین حرکتی کرده است؟
اگر واقعاً شما در این زمینه محق هستید به دادگاه مراجعه نمایید. چرا آن را رسانه ای کرده اید؟ افرادی که کارها را رسانه ای می کنند می خواهند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند به خصوص زمانی که حرکت آن ها اشتباه باشد. به نظر من آقای رحمانی خطای شما بسیار بزرگتر از خطای نماینده ی تالش می باشد. شکری از حق مردم تالش دفاع کرد و با این کار خود را محبوب نمود؛ زیرا خورشید هرگز پشت ابر نخواهد ماند. امیدوارم مسئولین در خدمت مردم باشند نه مخل آسایش مردم.
پروفسور وینار
